Birûc Resûl/Qamişlo
Pêşengên PKK’ê, ji 21 heta 28’ê Adarê navê xwe di nava dîroka lehengiyê de dane nivîsandin û dîrok dane guhertin. Ew zarokên gelê Arî bûn, ji gelê xwe re xizmet kirin û heta roja me ya îro bi rihê wan têkoşîna azadiya Kurdistanê didome.
Qonaxên qehremaniyê yên mirovayiyê hene. Ev qonax bi hezaran sal derbas bibin jî, di hişê mirovayiyê de dibin bingehê wêrekî, rûmet û sekna ku berê xwe daye rojê. Qehremanên gelê Kurd jî navê xwe di rûpelên dîrokê de nivîsîn û hefteya qehremaniyê li ser navê wan hat îlankirin.
Hefteya Qehremantiyê bi Newrozê dest pê dike heta 28`ê Adarê dewam dike
Hefteya QeheremanTiyê di dîroka gelê Kurd de bûye rojek ku mirov ti carî ji bîr neke. Ev roj bû dîroka azadiyê. Rûxme ku derfet û imkanên wê demê gelek kêm bûn jî wan hevalan bi sekin û helwesta xwe ji bêderfetiyê derfet ji gelê Kurd re afirandin. Ew leheng bi xweşîkbûna biharê re dibişkivîn û vedibûn. Roj bi roj berxwedan û têkoşîn zêde dibû. Ji çar kesan destpêkir û heta bi hezaran hatin. Ev kûlîlkek bi navê xwe gelek kulîlk zêde kirin û mezin bûn. Ev kulîlk yek ji wan navê wî Ferhat Kurtay, Necmî Oner, Mahmûd Zengîn û Eşref Anyik e. Wan di têkoşîna azadiye de canê xwe bi riya qehremaniyê re feda kiribûn. Dewleta tirkî ya faşist ku digot “Me êdî Kurd û Kurdistan ji holê rakirin” û heta ji xwe re digotin “Me kurd kuştin; me Kurd kirin gorê.” Lêbelê dîsa pîştî gelek salan ji nûve rengê biharê bi têkoşîneke mezin derket holê. Ti zehmetî bê xweşî nabin û ti xweşî jî bê zehmetî nabin, herwiha di rastiya Kurd û Kurdistanê de, bi hev re du kêliyên guhertinê pêk tên. Di her kêliyê de di rastiya gerdûnê de jî guhertinên mezin çêdibin.
Rêwiyên heqîqetê bûn û gihiştin heqîqetê
28`ê Adarê û 18`ê Gulanê bûne pirek ji xelasiya gelan re. Ev pir di pêşengiya Egîd de, cara yekê di 15`ê Tebaxa 1984’an de, guleya yekê di mejiyê nijadperestiya dewleta tirkî de teqand. Vê carê piştî demên gelek dirêj dîsa ji nûve ev deng bû dengê cesaret û hêviyê. Egîd hêviya gelê Kurd wekî ronahiya rojê ronî kir. Egîd bi sedan Egîd gihandin û avakir. Şeva 18`ê Gulanê, Ferhad, Necmî, Mahmûd û Eşref, seat 4`ê sibêhê destên xwe dan hev û wekî ku wê dîlanê bigirin, dîlana azadiyê. Van lehengan ji bo tariya şevê biçirînin û bigihin berbanga sibehê, di berbanga sibehê de bi agirê bedena xwe şeva tarî ronahî kirin, di şeva tarî de stiranên azadiyê gotin. Ji bo rojên zemet xwestin kêliyên rizgariyê û kêfxweşiyê bidin avakirin. Di tariya şevê de li ber ronahiya agirê xwe stiranên cesaret û qehremaniyê digotin “Hevalno eger hûn ji me hes dikin hûnê agirê bedena me netefînin. Em di xwazin ji agirê bedena xwe stiranên azadî û serkeftinê bêjin û em roja ronahiyê ava bikin. Êdî em kêfxweş in ku niha nezî rêheval Mazlûm dibin.”
Di hefteya Qehremantiyê de ev leheng tev ji rastiya jiyanê pelên ji agir bi qasî çiyayên bilind di nava dilê lehengê dilmezin de cesaretekî bilind ava kirin. Ev rastî doza şoreşgerî bi watetir kiribûn û wateya van qehremenan di dîroka PKKê de gihîşt asteke wisa ku ji dijmin re bûye derseke gelek mezin, li hember mirinê jiyana azad û bi wate derxistin holê.
Têkoşîna ji Zindanan heta Çiyayên Azad
Bi Kawayê Hesinkar qehremaniya Kurd dest pê kir û bi berxwedana Mazlum Dogan a sala 1982’an li zindana Amedê bû hemdemîn, di 28’ê Adarê sala 1986’an de jî bi Mahsûm Korkmaz li çiyayê Gabar a Botanê li dijî faşîzma leşkerî ya 12’ê Îlonê bi berxwedana gerîlayan bêtir hemdem bû, bû dîrokî. Ji zindan heya çiyê û ji çiyê heya gelê Kurd bû riya azadî û hebûna gelê Kurd.
Fermandar Egîd qehremanê gelê xwe
Şehîd Egîd Tebaxa 1984’an de li gel komek hevalên xwe, wekî fermandarê erkê çalikiyê destpê dike û pêşiya şerê çekdarî vedike. Heval Egîd dibe tirsa dilê dewleta tirkî û kezeba leşkerên tirkî diqetîne. Di demek kurt de heviyek mezin di dilê gelê xwe de ava dike û Şehîd Egîd dibe qehremanê gelê xwe. Bi lehengî û qehremanî dikeve dîroka Tevgera Azadiyê û dikeve dîlê gelê xwe. De 28’ê Adara sala 1986 an de, di şerekî de li Gabarê bi lehengî cihê xwe di nav kerwanên azadiyê de digre û digihije asta şehadetê.