Fener…
Idrîs Henan
Pêvajoyek wisa ye ku her tişt serûbin hev bûye, ewqas kirîzên civakî, leşkerî, siyasî, çandî û exlaqî kûrtir kirine ku mirov dibêje qey veguheriye girêka kor û êdî ji hev û din dernakeve. Roj bi roj, ev tabloya han zelaltir û baştir dibe. Sîstemên serdest ku bûne navenda kaosê, hewl didin vê rewşê bi şîdet û şerên dersînor derbas bikin. Fena miriyên kevir li sêrê wan dikeve lê hatiye ku hebûna wan, kirîz û kaos bi xwe ye. Çendîn dixwazin li ser vê yekê bigirin û zirşêweyek din li xwe bar bikin, lê binyada çêbûna wan vê yekê red dike û ji nû ve li ser kokên xwe yên zilm, zordarî û mêtingeriyê şîn dibin. Mirov tenê çavekî li biçimên wan bide, têrê dike ku rewşa heyî ya pergalê baş were fêmkirin.
Nûnerê kirîz û kaosa pergala serdest a cîhanî li Rojhilata Navîn û rojhilatê deryayê Spî, desthilatdariya faşîst a AKP – MHP ye. Desthilatek wisa ye ku bi rêya şer û bi sozên qirkirina Kurdan û bizavên şoreşgerî li herêmê xwe li ser lingan radigire. Di vê oxirê de jî, çi dahatû û derfetên dewletê û civakê hebin xerc dike. Lewre, tê dîtin welat gihaye kîjan keviya hilweşînê. Çendîn bi rêbazên destserkirina serdestiyan encam nagire jî, berê xwe dide sûcên şer û hewl dide bi vî awayî encaman bigire.
Di armanca hemû reftar û kiryarên Erdogan de, geşkirina rabirduya wî ya hilbijartinan heye. Li gorî wî, tenê şerekî dersînor li dijî Kurdan dê wî rizgar bike!. Ji ber vê jî em dibînin bi hemahengiya bi mêtingerên dîtir re, koordîneya qirkirina Kurdan dike û hewl dide hêza dînamîk a li herêmê, di kesayeta pêşengtiya Kurd de têk bibe.
Lewre; ne tesadûf e ku faşîst Receb Tayîp Erdogan çawa perdeya li ser hemleya xwe ya qirkirina Kurd hildide, wezîrê karê hundirîn ê Îranê rasterast qala koordîneya di navbera herdu rejîman de dike. Li Sûriyê jî rejîma heyî bi perpektîfên Rûsya û Îranê û hewcedariyên desthilatdariyê, dest bi dorpêça herêmên Bakur û Rojhilatê Sûriyê dike û gopalan li defa nijadperest, qirker û faşîzane ya Erdogan dide. Ji bona vê jî, demek dirêj e di nav hewla bêdengkirina hawîrdorê de ye. Lê xuyaye berjewendiyên ceostratejîk ên welatên herêmê, rojava û hegemoniya navendî bi rêderketinên Erdogan re li hev nakin. Aliyek din ê girîng jî ew e ku; karakterê Tevgera Azadiya Kurd a pêşengtiya têkoşîna gelan li ser bingehên wekheviyê dike, êdî li herêmê bi kok bûye û tu hêzek nikare ji nav bibe. Di vê derbarê de, çendîn hewldan hatibin kirin jî, bê encam mane. Di bingeh de, sedema sereke ev e. Nikarin li ber têkoşîna gelan a li derveyî sînorên dewletdarî û navenda hegemoniyê mezin dibe, xwe rabigirin. Lewre; êrişên bêserûber li ser nirx, deskeftî û lîderan dikin. Ji îzoleya li Îmraliyê bigire û heya dorpêç û êrişa li ser bajarên Bakru û Rojhilatê Sûriyê were, hemû jî di coka yek konsepta pêvajoya serûbinbûyî de diherike. Hemû aliyên li ser erdê xwedî yek berjewendiya objektîf in.
Berxwedana îro li Zap, Metîna û Avaşînê têye raberkirin, têgehên klasîk ên li ser teknelojiya têkneçûyî çirandin. Helwesta gelên Bakur û Rojhilatê Sûriyê û civata li dora îradeya xweparastinê, nameya rasteras a israra li ser senteza pêkve jiyan û berxwedanê ye.