Qasim ENGÎN
Dewleta tirk dîn û har bûye. Bi nexweşîya netewperestî û olperestî çavên xwe tarî bûne. Ji ber vê, çawa ku gayê Spanî rengê sor dibîne û êrîş dike bi heman rengî dewleta tirk jî li ku derê deskeftiyek Kurdan dibîne êriş dibe ser.
Lê em bizanin ku êrîşa tirkan ne ji ber xûrt bûyîna wan e. Berovajî, ewqas erîşên bê hesab ji ber tirsa mirinê ye. Bi gotinên wan, Tirkiye di rewşeke mirin û mayînê de ye. Hê şenbertir, rewş “Ya İstîklal ya Mirin e.” Çiqas û çendî ev raste, ew mijarek din e, lê hêzên nijadperest û olperest bi vê bawerin.
Çendî ev rast be jî, mijarên ji van girantir û girîngtir hene. Di serî de rejîma niha ya Tirkiyê gelek sûcên mirovahî kirin e. Ewqasi komkujî pêkanîne. Ewqasî piştgiriya DAİŞ ê kirine, teror ixraca derve kirine. Bi dehan mirovên sivîl qetilkirin e. Her wiha li Tirkiyê bi xwe hezaran sûc kirine. Mirov dane girtin, kuştin, destdanîne ser mal û warê wan û mişext kirine. Mirov di bin jêr zemînan de şewitandine. Tirbên wan rûxandine, bombebaran kirine. Dayîk li kolanan bi hedef qetilkirine. Zarok di bin tekerên polîsan de hêştine. Bi hezaran sed hezaran çete, ixwanî xwedî kirine, bi çek kirine û bi destên wan êrîş birine ser bajarên Suriyê û Suriye talankirine.
Bê guman kirinên wan yên sûc tenê ev nînin. Gelek zêde ne. Tenê di 15’ê Tîrmehê de çi kirine ji bo ku werin darizandin bese. Ji ber ku herkesî di ekranan de dîtiye ku hevalên Erdoxan û Erdoxan çi kirine û çi nekirine.
Em dirêj nakin û dibêjin, erîşên Erdoxan û hevalbendên wi yên li ser Rojava û Bakurê Sûriyê ne ji pir xurtbûna wan e. Na, ji ber ku ditirsin êrîş dikin. Encex bi êrîşan dikarin hêzên netewperest û olperest mobîlîze bikin û wek gayê Spanî daxin kolanan. Encex bi erîşên sexte dikarin dizî û talanên xwe veşêrin. Encex bi êrîşan dikarin li ser piyan bimînin.
Lê em bizanin ku feydeya tirsê ji ecel re nîne. Wexta ku dem hatibe yê ku biçe wê biçe, yê ku bimîne jî wê bimîne. Êdi dem hatiye ku Erdoxan û rejîma xwe ya xwinxar û diz biçe. Ger tekoşînek bi vînek mezin li hember êrîşên derveyi mirovî û hovane were raber kirin, êdi ne tu kes ne jî tu tişt dikare Erdoxan û hevalbendên wi yên diz xelasbike.
Bi gotinên hê zelaltir, ger li Rojava û Bakûre Suriyê g Kurd, Ereb, Tirkmen, Sûryani-Keldani-Asûri û her wiha Çerkez, Ermen li hember faşizma Erdoxan berxwedanek bêhempa nîşan bidin, çûyina Erdoxan û şirîkên wi teqez e.
Ji ber ku Erdoxan vê rastiyê dizane ewqasi dîn û har bûye. Sedema ewqas êrîşên mezin li ser Rojava û Bakûre Sûriyê ev e.
A girîng ew e ku, gelê Rojava û Bakûre Suriyê nîşan bidin ku dikarin ji bo azadi û rûmeta xwe her tiştên xwe feda bikin. Roja ku ev vîn were raber kirin, roja din Erdoxan wê bibe Ruh-ul Qudûs.