Lîloz Hisên/ Qamişlo
Tevî hemû zehmetiyên ku şêniyên bajarê Qamişlo dikişînin ji ber tunebûna elktrîkê ku ev nêzî çend mehan e. Her wiha ji ber buhabûna şîraniyên hazir yên ku ji bazarê têne kirîn û ji milekî din ve jî ji bona parastina çanda kevnar a çêkirina Kûlîçeyan di cejna Remezanê de û kêfxweşî xistina nava dilê zarokan welatî berê xwe didin çêkirina kulîçeyan.
Çêkirina Kûlîçan çandeke kevnare ku ji bav û kalan hatiye girtin, heta niha jî ev çand berdewam e. Lê ji ber bûhabûna ku li ser tevahî herêmê tê jiyan kirin û kêmbûna derfetan weke tunebûna elektirîkê, gelek şênî nikarin ji beriya cejnê kulîçeyan amede bikin. Gelên herêma Bakur û Rojhilatê Sûriyê cejna remezanê bi gelek adetên xweş pêşwazî dikin. Ji bona zarokên xwe cilên nû û şekiran dikirin û ya herî balkêş jî ew e ku ev çandên heyî wateyeke teybet dide cejnê.
Derbarê vê mijarê de şêniyên bajarê Qamişlo ji rojnameya me re axivîn.
Xwediyê firneya taxa Hilko ku bi navê Edhem Ibrahîm Hesen yê Navmalî tê nasîn da zanîn ku tenê piştî çêkirina kûlîçeyan û belavbûna bêhna wê li tevahî taxê şênî bi cejnê hîs dikin û wiha domand: Ji ber êrîşên Dewleta Tirkiyê ku li ser herêma me pêk hat berî çend mehan û heta niha jî ev êrîş berdewamin. Gelek cihên hilberîna eletrîkê û binesazî û navendên
xizmetguzariyê hatin hedef girtin di encamê de xeta elktrîkê ji kar der ket. Niha em ber bi cejna remezanê ve diçin weke tê zanîn şênî dest bi karên xwe dikin û şêraniyan çêdikin ya herî girîng ku dest jê nayê berdan çêkirina Kûlîçane, lê ji ber tunebûna eletrîkê şênî li malên xwe çêdikin û neçar dimînin ku berê xwe bidin firneyan ji bona ku sor bikin. Ji bo alîkariyê pêşkêşî şêniyan bikim min deriyê firina xwe ji şêniyên taxê re vekir li hember nirxekê gelekî kêm da ku kêfxweşiya cejna remezanê bê temam kirin.
Di heman demê de şêniya bi navê Wefa` Bekindî diyar kir ku ev nêzî hefteyekê ye ku em
karê xwe yên cejnê dikin û got: Tişta herî giring û sereke di cejnê de çêkirina kûlîçan e, ev mîrateke kevnare ji bo çêkirina kûlîçeyan û bi salane cîran li hev kom dibin û alîkariya hev dikin, ev yek dihêle ku hezkirin û rihekî komînal di nava gel de çêbibe. Bi çêkirina kûlîçeyan re wateya cejnê xweştir dibe. Me ji sibehê ve hevîrê xwe çêkiriye, lê ji ber tunebûna eletrîkê em neçar dimînin ku berê xwe bidin firneya taxê û kûlîçên xwe çêkin.
Wefa Bekindî behsa rewşa cejnê kir: Rewşa cejnê îsal ne weke cejnên berê ye kêfxweşiya wê kêm bûye, xemgînî di nava gel de pir bûye û her roj em şehîdan oxir dikin, ev yek jî li ser nefsiya me bandor dike. Lê ji bona ku em şediyê bixin dilên zarokên xwe em ji hemû milî ve amedekariyên cejnê dikin. Di dawî de Wefa Bekindî got: Em cejna remezanê li hemû gelê herêmê pîroz dikin û bi hêvîne ku rojên xweş û aram bi ser me de werin.
Li aliyekî din jî Dayika bi navê Celîla Ebdê behsa çanda kûlîçeyan kir û got: Ji zaroktiya
xwe ve em kulîçeyan çêdikir, çêkirina kulîçeyan çandeke kevnar ya herêmê bi giştî ye û em û cîranên xwe li hev kom dibin û kulîçên xwe bi kêfxweşî çêdikir û çêkirina wê gelek hêsan e. Di salên derbasbûyî de buhabûna di nava herêmê de kêm bû her wiha elektrîk hebû rewş bi tevahî cuda bû ji rewşên heyî ku em tê re der bas dibin. Lê piştî aloziyê rewş xirab bû û gelek zehmetî derketin û ji ber buhabûnê gelek şênî jî kûlîçan çênakin. Îro ji ber tunebûna eltrîkê em hevîrê xwe li malê nerim dikin û çêdikin û berê xwe didin firneya taxê ji bo kûlîçên xwe çêkên da ku ev çanda kevnar ji nava herêmê winda nebe û bighînin nifişên nû