Mahsûm Bagok
12 Adarê li Qamişlo, 16 Adarê li Helepçe, meha Tebaxê li Şengalê û 13 Adarê li Cindêrêsa Efrînê qetilkirina zarokan çavkaniya xwe ji heman hişmendiyê digire. Li bajarokê Cindêrêsê qetilkirina zarokê bi navê Ahmed Mamo bi vî rengîye. Dagirekeran li Kurdistanê, çetêyên faşîst û paşverû kuştina zarokan,ciwan,pîr û kalên me ji mafê xwe dibînin. Qetilkirina zarokên Kurdistanê bi sed hezaran tê kirin. Berî vê jî heye, lê belê di sedsala 21.de divê cîhana me de zihnîyet û hestên ewqasî derveyî mirovahîyê pêşneketine ku ji bo berjewendîyên xwe ji bo bikara zêde, kuştin û talankeran çavên xwe digirin. Xwe bê deng dikin û nabihîzin. Xwedîyê zihnîyeta desthiladar, dengê xwe ji hevre nakin. Ya girîng çîye? Berjewendîyên wan yên madîne. Xwedayên van û dîne van bûne pere. Ji rê derketinek mezin heye. Êrîş,talan, koçberkirin,guhertina demografîk,qirkirin û dagirkirina herêma Efrînê, li ber çavên her kesan û her hêzan çêbû. Bi dehhezaran û sedhezaran biçûk û mezinên Efrînê ji ser axa xwe koçber bûn. Divê neyê jibîrkirin ku li herêma Efrînê berxwedanek dîrokî pêk hat. Di vî şerî de bi sedan şehîd û brîndar çêbûn. Ew Kurdên ku li Efrînê mane, her roj rû bi rûyê êrîş, talan û qirkirina çandî û fîzîkî tên.
Yek jî wan zarokê xweşik Ahmed Mamo ye. Ev buyer weke ku yek şexsî pêkanîye tê dîtin. Ew di encama hişmendiya qirkirina zarokên Kurdane. Li herêma Efrînê dewleta Tirk bi tevahî hêzên xwe yên şerê taybet vê herêmê birêve dibe ji ber çeteyên li wir jî xwedî heman hişmendî û pratîkên. 
Bi kuştina her zarokekî/ê pêşeroja zarokan tê tarî kirin. Her wiha li kû devera cîhanê dema ku zarok ji milê çandî û fîzîkî ve bêne kuştin, pêwîste em li hemberî vê yekê xwedî helwest bin. Zarok ronahiya siberoja gel û welatin. Şoreşa Kurdistanê ji bo xatirê zarokan e. Ji bo zarokên welatê me di nav aramîyê da, bê tirs jîyan bikin şoreş çêdibe. Zarokê xweşik Ahmed Mamo yê Efrînî zarokê welate û ev birayê her Kurdekî/ê ye. Li Cindirêsa Efrînê kurdên çîyê û deşta Comê li zarokê xweşik xwedî derketin. Helwesta wan bi nirxe û pir hêja û dîrokî ye. Ev mînak çirûskên pêşeroja azadin. Li deverên cuda, li welat û derveyî welat jî xwedî derketin û bertek pêş ketin. Lê belê pir lewaz û kêm bû. Wiha nabe. Pêwîste her Kurdek kêmanîya xwe bibîne. Bi rexne û rexnedayîn nêz bibe.
Dubare û sedbare em bêjin; di rojên pêş de û li kîjan devera Kurdistanê êrîş û qirkirin li ser zarokekî/ê çêbibe her kes pêwîste ku bi rengekî hesas û baldar nêzîk bibe û di heman demê de bersivê bide. Cîran ji cîranê xwe re bêje. Teknîk jî pêş ketîye. Bi rêya medyaya civakî xwe rêxistin bikin, bi lezgînî hevdû agahdar bikin. Civak weke lehîya avê an jî weke herikîna çemê Firat, Dîcle, Aras,Munzur,Avrîn,Sîrwan û Zapê biherikin kolan û meydanan.
Da kû rojeveke Kurdan û navnetewî ava bikin. Her wiha tevahî beşên ragihandina şoreşê rojev li ser rojevê pêş bixwînin. Ked û asta ragihandinê pir û pir hêja û girînge.
Di asta yekemîn de dewleta tirk gunehbar û sucdar e. Çeteyên faşîst li gorî wan tevdigerin.
Di şexsê zarokê xweşik Ahmed mamo de tevahî zarokên li Efrîn û Kurdistanê têne tehdîd kirin û kuştin. Roja ku Efrîn hatiye dagirkirin roj nîne ku, zarok ciwan, jin, pîr û kal fîzîkî An jî çandî neyên kuştin nîn e. Her roj ev kuştin berdewamin.
Kurdistanî divê kû pir şîyar tevbigerin. Li ser kuştina zarokên Kurdan gelekî hassas bin û baldarbin. Li kî devera welat êrîş li ser zarokên Kurd çêbibe, pêwîste helwesta Kurdan li welat û derveyî welat hebe û rabin serhildanê. Divê neyê jibîrkirin ku qetilkirina yek zarokekî/ê qetilkirina tevahî zarokên Kurdistanê ye. Dema yek zarok hate kuştin, divê Kurd qiyametê rakin. Helwesta sedhezaran û milyonan pêşkeve. Da ku dijminê Kurdan hezar caran poşman bibin. Helwest û bertekên cîdî çênebin, wê kuştina zarokan zêde bibe. Îro zarokê xweşik Ahmed Mamo bû. Sibe wê hejmar bibe bi dehan, sedan û hezaran.
Her roj li Kurdistanê bi milyona zarokên welatê me rû bi rûyê qirkirina çandî tê. Li ser zarokan siyaseta helandin (asîmîlasyon) pêktê. Ev jî kuştina fizîkî ne kêmtire û xeternake. Zarok paqijin. Ew baş nizanin xwe biparêzin. Parastina zarok û civakê erkê ciwanan e, pêwîste ciwan pêk bînîn. Her wiha wê dayîk û bavê van pêkbînin. Herî girîng jî wê tevahî civak-netew li zarokan xwedî derkevin û biparêzin. Îro li Rojava- Bakur û Rojhilatê Surîyê da mamoste jî dikarin risteke girîng û dîrokî pêkbînin.
Dîplomasî jî dikare bi plansazî binirxîne. Dijmin teşhîr bike. Alîyên eleqedar serwext bike. Şaxên vê xebatê jî gelekin. Bi kurt û kurmancî, tevahî beşên pergala xweserîya demokratîk bi biryar û çalakvan bin. Bi ruhê seferberîyê em li zarokên xweşik û pêşerojê xwedî derkevin û biparêzin. Ev erkên mirovî û netewîne.