‘Eger hêza me ya binxistina cîhanê tevê hebe jî emê êriş nekin. Lê eger cîhan tev bibe yek û êrişî me bike, emê li ber xwe bidin.’
Rêber APO
Weke gel û civak em di pêvajoyeke dijwar de dijîn. Dibe ku her kes bêje ji xwe her tim ev şer hebû. Rast e jî. Ev çil sal in em di nava şer de dijîn. Em di nava rastiya şer de, li pey şopa heqîqetê ne û têkoşîna azadiyê dikin. Lê divê were dîtin ku ev pêvajoya heyî ya niha em tê de dijîn ji her demê zehmettir û dijwartir e.
Binêrin, li çar aliyên Kurdistanê ji aliyê hêzên heremî û cîhanî ve êrişeke pir dijwar li ser nirxên me yên netewî û çandî heye. Ango bi giştî mirov dikare bêje ku êrişeke mezin ya di dîrokê de nehatî dîtin li ser hebûna me heye. Dema mirov bi taybetî li vê pêvajoyê binêre, wê bibîne ka çiqas polîtîkayên qirêj û gemar li ser Kurdistanê tên meşandin. Ji ber wê ev gotina rêbertiyê ya me pê dest bi nivîsê kirî, bi awayekî herî zelal rastiya me ya weke gel em tê de dijîn pênase dike. Hêzên heremî û cîhanî yên ku nakokiyên mezin di nava wan de hene, dema mijar dibe gelê Kurd û têkoşîna wî ya azadiyê, li hev kom dibin û dibin yek. Ev herî dawiyê di komcivîna NATO de pir eşkere xuya bû. Ji ber wê divê em Kurd êdî di ferqa hebûna xwe de bin. Êdî divê em bibînin ku ji bilî me hêzeke me biparêze nîne.
Dema em ji dayîk bûn, me her rengê êrişên faşîzmê bi çavê xwe dît. Lêdana dêbavên me li ber çavê me ji cendirmeyên faşîst yên Tirk xwarîn, hê jî li ber çavê me ye. Hestiyên nirxên me yên ku li ber çavê dijmin dibe tirs û xofeke mezin û nadin malbatan, hê li bîra me ne. Gelek ji me êşên mezin yên faşîzmê anîn serê me, me bi çavê xwe dîtine. Lê digel van ev bêdengiya heyî ya niha pênaseya çi ye gelo? Heta kengê emê ji êrişên li ser erdê xwe re bêjin ‘ser çavan’?
Em di nava rastiyeke herî dijwar de dijîn. Ew jî ew e ku çawa li Agirî bi tepisandina berxwedanê li ser çiyayên me hat nivîsîn ku ‘Kurdistana xeyalî li vir veşartî ye’; niha jî dixwazin serhildan û berxwedana PKK’ê ya ji bo tolhildana sedê salan ya gelê Kurd li çiyayên azad careke din bitepisînin û xeyalên azadiyê bi dawî bikin. Lê Rêber APO jî dema PKK’ê pênase dike dibêje ‘Ez PKK’ê nas dikim, bin nakeve’. Hêzeke cîhanî nîne ku bikare îradeya ji pola ya PKK’ê ya bi felsefe û bîrdoziya Rêber APO hatî avakirin û bi biryardarî û girêdana şehîdan xwe ava kirî têk bibe. PKK’ê mafdariya xwe ji heqbûna xwe digire. Ji ber wê niha gerîlayên li çiyayên azad li ber xwe didin bi vî ruhê û bi vê hişmendiya ku ti caran naşke têkoşîneke bêhempa dike. Ev têkoşîn jî li hemberî tinebûna ku faşîzm bi ser me de disepîne, şerê hebûn û azadiyê ye.
Niha li çiyayên azad, li ser erdê pîroz yê ku di dîrokê de her tim gelê Kurd pişta xwe dayiyê, gerîlayên azadiya Kurdistanê di nava berxwedanekê mezin de ne. Li dijî dagîrkerî û faşîzmê şerê hebûnê dikin. Bi vê berxwedana xwe parastina gelekî, parastina rûmeta gelekî dikin. Lê divê bi taybetî jî di vê pêvajoyê de berxwedana gerîla tenê nemine. Gerîla li çiyayên azad li ber xwe dide û wê her tim jî li ber xwe bide. Lê rastiyek heye ku di vê serdemê de tişta ku me bibe serkeftinê Şerê Gel yê Şoreşgerî ye. Encax bi pêkanîn û bi bicihanîna erkên şerê gel yê şoreşgerî em bikarin erkê xwe ya dîrokî pêk bînin. Bi vê hişmendî, bîr û baweriyê wê serkeftin teqez bibe ya jin û gelên azadîxwaz.