Idrîs HENAN
“Welatê me li Sûriyê, Lîbya, rojhilatê deryaya Spî û heya Qoqazê piştgiriya bindest û belengazan dike. Em bi şev û roj têdikoşin ku welatê me di sîstema cîhanî de bibe xwedî statu”. Wisan serokzimreya faşîst a Tirkiyê Erdogan destwerdanên xwe pênase û rewa dike. Lê di heman demê de zilam rêbazên xwe yên qirker û tuneker datîne ser masê û ji bo pêkanîna xeyal û niyetên xwe yên dagirkirinê meydan ji her kesî dixwaze!.
Her kes dizane ku rejîma dîktator-faşîst a AKP-MHP di nava kaoseke wisa de ye ku çavên tu kesî lê teng nabin. Ji lewre; her di nava xwenûkirina rêbazên kevin ên qelandinê de ye. Ancax ev yek jî bi rist û sazûmaniya îmhaker pêkan be. Ango; şîdet ku rêûresmekî tekûzkirina desthilatdariyan e, di heman demê de derîka reva ji kaos û kirîzên hundirîn e. Ji ber vê jî em dibînin çawa ku kirîzên Rojhilata Navîn bi Tunis, Misir, Lîbya û Sûriyê re dest pê kirin, pergala dîktator a Tirkiyê, di bin sloganên me li jor rêzkirine de ‘Em piştgiriya bindest û belengazan dikin’ şoşbanî li tevgerên gelêrî kir û ebeya xwe ya reş bi niyeta çewisandinê avête ser. Hemû bizavên gelan ên azadîxwaz bi kozmatîka Îxwan Elmislimîn, Elqayîde, DAIŞ û Elnusra lewitandin. Ta ku rewa bike jî, di defter û sicîlên xwe yên fermî de weke hemwelatî qeyid kirin. Êdî ji wir û pê ve ji bilî çeteyan tu navekî dîtir heq nedikirin. Hemû dunya him şahidî û him bi belge vê yekê dizane. Lê xisleta keyisbaz a sîstemê rê nade ku rastiyan vebêje û her berjewendî bingeha her cureya têkîlî û nêzîkatiyan e. Ji lewre jî me dît ku hemû lebitînên di bin navên “şoreşgerî” de bi mudexeleya rejîma faşîst a AKP-MHP re veguherîn çeteyên herî erzan ên herî bêrûmet.
Ev yek bi berxwedana Şoreşa Rojava ya li hemberî vê cureya kurtêlxwar re gelek zelal û deşîfre bû. Her wiha tabloya rewneq a şoreşgertiya ku pêşengiya têkoşîna mirovahiyê ya li hemberî zilmê dike gelek zelal û eşkere bû. Çendîn hêza dagirkeriyê a zilmê hebe, ewqas jî vîna azadîxwaz dikare bi ser keve. Serketina li dijî keleha faşîzma Erdogan a DAIŞ’ê jî vê yekê isbat dike.
Vê yekê bandorek nayînî li pêvajoya berjewendiyên hêzên destwerdanê kir ku berê çiqaran dan lihevkirin û berdêldayînê. Armancên wan cuda bin jî, lê tekane tişta li ser li hev kirin ew bû ku dorê li vîna gelan bişidînin. Ji ber vê jî berê xwe dan berxwedana gelan a li Bakur û Rojhilatê Sûriyê. Li nix wê her bosteke axa Sûriyê veguherî mijareke bazarê. Ji Gota û Qelemûna Şamê bigire û ber bi Humis, Hema, Idlib û Helebê ve were. Hemû jî, ji bo teslîmgirtina vîna Şoreşa Rojava hatin radestkirin. Rikberiya ku qaşo nîva cografyeya Sûriyê xistibû bin kontrola xwe, bê şer û mer, bi perspektîvên contaya Tirk radestî hêzên rejîma Sûriyê, Îran û Rûsyayê kirin. Hemû jî di teretoriyeke teng de li bakurê Sûriyê li Idlibê hatin heşirandin.
Îro jî heman rêbaz bi heman maşîneya kurtêlxwar li Lîbya, rojhilatî behra Spî û Qoqazê têye meşandin. Ya herî dawî jî radestkirina Erdsax “Karabaxê” bû. Lê ya balkêş heman cemaeta ku li Sûriyê ew bazarî kiriye li wir jî kir. Ango; Rûsya-Tirkiyê. Heman kesên ku li dijî şoreşa gelan a Bakur û Rojhilatê Sûriyê şer dikin, li dijî îradeya gelên Lîbya û Ermenistanê şer dikin. Dibe ku heya astekê çerxa Şoreşê li Sûriyê asteng kiribin, lê bi ser nektin. Lê mixabin li Erdsaxê ji ber nebûna vîna serkeftinê, hevpeymanên xiniz ên radestkirinê hatin muhrkirin. Lê çawa ku baweriya me bi hêza me heye, wisan baweriya me bi têkoşîna gelê Ermen jî heye ku wê tu carî wê itîfaqa sernizm a ku Rûsya û Tirkiyê ferz kirine qebûl nekin. Dê di têkoşîna xwe ya li dijî faşîzma AKP-MHP ku kirîz û kaosên xwe vdiguhêze derveyî sînor de, bi serbilindî bi ser kevin.