TJAyê û Înîsiyatîfa Dayikên Aştiyê ve ji bo Roja Dayikan bernameyek li dar xistin. Di bernameyê de helbesta Rêber Gelê Kurd Abdullah Ocalan a bi navê “Ji hemû zarokan re” ji bo zarokan nivîsandiye, hate xwendin.
Tevgera Jinên Azad (TJA) û Înîsiyatîfa Dayikên Aştiyê bi boneya Roja Dayikan li avahiya Partiya Wekhevî û Demokrasiyê ya Gelan (DEM Partî) a navçeya Bagcilara Stenbolê bernameyek li dar xistin. Gelek jin tev li bernameyê bûn û pankarta bi nivîsa “Ji bo dayikan diyariya herî baş aştî ye” hat daliqandin.
Rêberê Gelê Kurd Abdullah Ocalan li ser nameyên ku ji hêla zorakan ve ji bo wî hatine şandin bi navê “Ji Hemû Zarokan re” helbestek nivîsî. Ev helbest di bernameya Roja Dayikan de cara yekem bi raya giştî re hate parvekirin. Abdullah Ocalan helbesta xwe diyarî zarokan kir.
Helbesta Abdullah Ocalan ku bi Tirkî hatiye nivîsandin, Kurmanciya wê bi vî rengî ye:
“Ji Hemû Zarokan Re
Me di berbangekê de hevdu nas kir
Dema ku deriyê sar û rizdekirî vedibû
Weke her roj gardiyan dihat
Li gel girseyeke rojnameyan
Min jê pirsî; Îro name hatine?
Bi dengekî nizm got; 195 name hatine
195 name. Di her nameyekê de 195 zarok.
Îro hemû mêvanên min in
Di nava van çar dîwarên de
Zarokno! Hûn bi xêr hatin;
Li gel gul û kulîlkan hatin.
Hevalên min ên dilmezin
We bi kulîlkan ava kir odeya min a tarî
Bi bêhna biharê hatin
Hemû reng berdan nava behrê
Helmijîna zarokan
Hembêzkirina wan, yek bi yek
Piştre min li rojnameyan nêrî
Çavê min li kuncikekê ket
Wêneyên rêzkirî
Yên zarokên Rihayî
Li ser erdê reş û spî
Zarokên her tim spî
Rêz bûne
Di her nêrînekê de gotinek, çalakiyek
Li gel ê herî biçûk jî; cîhanek
Dûr û dirêj lê nêrî
Min xwe berda hembêza zarokan
Warê 195 zarokan
Ez bi wan zarokan re çûm
Ji hemû zarokên cîhanê re
Ew awir û ew romanên bênav
Îro tiliyên biçûk bûn rêhevalên min
Min destê xwe da destên zarokan
Wan ez gihandim azadiya asîmanan
Azadî bi wan dest pê dike û bi wan diqede
Min îro bêhna behrê û axê hembêz kir
Jixwe ez her tim zarok bûm
Ez di alema zarokan de veşartî bûm
Wextê ku ez bi hogirên xwe yên biçûçik re ketibûm nav sohbeteke kûr
Bi dengê deriyê hêsin ez veciniqîm
Tenê saetek bû wextê hênasedanê
Bi gavên li pey hev
Li wan qulingên ku li asîmanan xwe vedizelînin
Min destê xwe bilind kir
Û bi dengê dilê xwe got ‘silav’
Qulingno silavên min bigehînin li wan 195 zarokan
Bêjin ji wan re
Bila xwe hînî lawînî û ilmê bikin
Silavên min bigehînin dayik û bavan
Bila wan birçî nehêlin
Bêjin qulingno bêjin
Bêjin ez maç dikim zarokên Rihayî
Silavên min bigehînin hemû zarokan
Û bêjin ku Rêber dê ji bo wan bijî
Bêjin ez ji wan pir hez dikim
Bêjin ez ji çavên her kesî maç dikim
Rêbertî.”
